واحد هاي پولي رايج در تاريخ ايران

واحدهاي پولي رايج در تاريخ ايران به شرح زير است: "زر، زريک، دريک" توسط هخامنشيان. "درخما" توسط اشکانيان که در اصل از واحد پول يونانيان وام گرفته شده بود و توسط اسکندر به ايران وارد شد. "پول" توسط ساسانيان در سه شکل زرين، سيمين و مسين بوجود آمد. "دينار" از "ديناروس" واحد پول روم باستان است که توسط بازرگانان بين النهرين و مُفتحين روم شرقي پذيرفته شده بود. "صنار و يا محمودي" توسط سلطان محمود غزنوي. "شاهي" توسط سامانيان. "قـِرآن" برگرفته از "صاحبقـِران" لقبي که اکثر پادشاهان ايراني براي خود انتخاب مي کردند (برگرفته از کتاب هرمزدنامه). "تومان" توسط ايلخانان مغول (تومان يعني ده هزار). "عباسي" توسط صفويه. "ريال" از اصل لغت اسپانيايي "رئال" و بعد از حضور پرتغالي ها در ايران گسترش يافت. "اشرفي" به روايتي واحد پول طلاي خزانه در زمان صفويه بود که سپس توسط "اشرف افغان" به وجه تسميهء اسمش آنرا گسترش داد (عبدالله مستوفي) و به روايتي ديگر مربوط است به مَلِک اشرف بن تيمورتاش چوپاني از حکام سفاک چوپانيان در آذربايجان مقارن با شيخ صفي الدين اردبيلي که علاقهء بسياري به طلا داشته است و از اينرو دارايي خود را اشرفي نام نهاده بود (عباس اقبال آشتياني). "غازي" از لغت ترکي و منتصب به "غازي بيگ" يکي ديگر از حکام آق قويلونها است. (آق قويونلوها سني مذهب بودند و قرا قويونلوها شيعه مذهب و با يکديگر رقابت سختي داشتند و هر دو از اقوام ترکمن بودند).